معنی کلمه مستمع چیست؟

مستمع.[ م ُ ت َ م ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استماع . شنونده و گوش دارنده . (از منتهی الارب ) (از دهار). اصغاکننده . (از اقرب الموارد). گوش کننده . نیوشنده . ج ، مستمعون . رجوع به استماع شود : أم لهم سُلَّم یستمعون فیه فلیأت مستمِعُهم بسلطان مبین . (قرآن 38/52).
مستمعی گفت هان صفاوت بغداد
چند صفت پرسی از صفای صفاهان .

خاقانی .

عطار در دل و جان اسرار دارد از تو
چون مستمع نیابد پس چون کند روایت .

عطار.

وصفها را مستمع گوید به راز
تا شناسد مرد اسب خویش باز.

مولوی (مثنوی ).

مستمع چون تشنه و جوینده شد
واعظ ار مرده بود گوینده شد.

مولوی (مثنوی ).

مستمع داند به جد آن خاک را
چشم و گوشی داند او خاشاک را.

مولوی (مثنوی ).

مستمع چون نیست خاموشی به است
نکته از نااهل اگر پوشی به است .

(منسوب به مولوی ).

تنی چند برگفت او مجتمع
چو عالم نباشی کم از مستمع.

سعدی .

نگویم سماع ای برادر که چیست
مگر مستمع را ندانم که کیست .

سعدی .

فهم سخن چون نکند مستمع
قوت طبع از متکلم مجوی .

سعدی (گلستان ).

مستمع را بسی منتظر باید بود تا او تقریر سخن کند. (گلستان ).
سخن از مستمعان قدر پذیرد صائب
قطره در گوش صدف گوهر شهوار شود.

صائب .

- مستمعآزاد ؛ در تداول امروز محصلی که به میل شخصی نه طبق ضوابط تحصیلی در کلاس درس شرکت کند.
- امثال :
مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد .